Helly Coppens

Focus op Textile Design

/0 Reacties/in , /door

Vorig jaar stuurde ik mijn laatste creatieve bericht. En dat is natuurlijk veel te lang geleden. We hebben inmiddels alweer meer dan een jaar met Corona te maken en dat heeft voor veel mensen grote impact gehad.
Zelf denk ik Corona te hebben gehad half maart 2020. Twee dagen volledig van de wereld geweest, daarna heb ik enkele dagen nodig gehad om weer op te knappen. Al met al is dat meegevallen. Zeker als je van andere mensen hoort hoe ziek ze zijn geweest…

Corona heeft niet alleen maar negativiteit gebracht, het heeft mensen er ook toe aangezet creatieve oplossingen te bedenken voor hun business. Ze zijn gestopt, gestart met andere activiteiten of hebben zich aangepast en zijn op een andere manier gaan werken.
Dat geldt ook voor mijzelf. Ik heb een keuze gemaakt om me volledig te gaan focussen op textile design. Niet omdat ik fotografie en grafisch werk niet leuk vind, maar omdat ik merk erg versnipperd bezig te zijn.

Hoe dat kwam

Het is nu ongeveer 9 jaar geleden dat ik (na een samenwerking van 17 jaar) als volledig zelfstandig ontwerper ben gestart.
Na langere tijd in de Fast Fashion te hebben gewerkt, wilde ik op dat moment (april 2012) even niets met mode te maken hebben.

Het werd creatieve vormgeving/ontwerp in brede zin; uiteenlopende grafische en fotografie opdrachten kwamen op mijn pad. Erg leuk en uitdagend, want eerder had ik dat allemaal nog niet gedaan. Gelukkig kom je met een grote dosis creativiteit een heel eind.

Maar toch, de expert ben je niet als je je daar niet op focust.
Mijn aandacht heb ik over verschillende richtingen verdeeld, waardoor ik soms door de bomen het bos niet meer zag.
Het ontbreken van focus deed me vergeten waar mijn eigenlijke passie ligt…
Ook een belemmerende overtuiging weerhield me ervan juist te kiezen voor die passie.
Die passie voor textiel en garens, voor maken met mijn handen, voor het hergebruiken van materialen om daarmee duurzame items te maken.
Die belemmerende overtuiging dat je met textile design geen inkomen zou kunnen genereren.

Mijn passie volgen

Mijn drang om te creëren, om met stoffen en garens te werken wordt alsmaar groter.
Het volgen van mijn passie wil ik niet langer tegen houden. Het moment is daar dat ik van mezelf mag kiezen voor deze richting. Ook al levert het financieel misschien minder op, ik weet zeker dat ik er erg blij van word! Ik wil later geen spijt hebben het niet te hebben geprobeerd.

Mijn keuze is gemaakt. Vanaf nu gaat de aandacht naar en focus op textile design!

Mijn website zal worden aangepast, misschien verandert er nog meer. Het feit dat ik een keuze gemaakt heb geeft me rust, maar ook energie! Ik hoop veel moois te kunnen maken en laten zien.

 

Helly Coppens

Als ontwerper, vormgever en maker met passie voor textile & graphic design, wil ik altijd mooie dingen maken. Creating with care staat daarbij voorop. Mijn zogenaamde voetprint die ik achterlaat zo klein mogelijk houden. Juist vanuit die gedachte werk ik graag met materialen die ik opnieuw kan gebruiken.

Ik maak single & slow made products als een reactie op massa- en overproductie van kleding in onze wereld. Je vindt ze in mijn Etsy shop.

Wil jij ook gratis tips, inspiratie en informatie over textile design ontvangen in je mailbox? Meld je dan hier aan zodat je niets hoeft te missen!

gebreid vest uittrekken en hergebruikenhelly coppens

Een breiwerk uittrekken en hergebruiken

/0 Reacties/in , /door

Pas geleden zaten we in een vakantiehuisje aan zee en hebben we echt genoten van de rust, de omgeving en onze hond. Elke dag een stuk langs de zee gelopen van de ene mooie strandtent naar de andere om daar te genieten van een lekkere cappucino of latte macchiato. Omdat onze hond op leeftijd is, kunnen we geen hele lange wandelingen meer maken. Onze Flatcoat moet op tijd rusten om ervan bij te komen. Maar dat is niet erg, ik had genoeg meegenomen om me niet te hoeven vervelen.

                  strand nieuwvliet     flatcoat

Stil zitten is niet zo mijn ding

Breiwerk, boeken en tijdschriften, een oefenschrift voor mijn brush stiften van Edding (zitten nog nieuw in de verpakking, wachtend op gebruik…), een schrift om content te schrijven voor social media. Tja, eigenlijk krijg ik een beetje keuze stress van al die opties. Natuurlijk ben ik niet aan alles toegekomen, dan hadden we langer weg moeten blijven.

Waar ik meestal en ook nu weer het meeste zin in had, was een breiwerk. Ik had een oud vest bij me om uit te trekken, een mooi garen wat de moeite waard is om te hergebruiken. En wat ik er dan van ga maken, dat weet ik nog niet. Vaak komt er gaandeweg wel een idee opborrelen. 

Het creatieve proces

Waar ik achter kwam tijdens dat uittrekken is dat het voorpand van dit machinaal gebreide vest eerst uit één stuk gebreid was en daarna doorgeknipt voor de ritssluiting. Met als gevolg dat de panden bestaan uit allemaal kortere stukjes garen. Misschien zou ik daarmee kunnen gaan weven want breien met korte draden dat schiet niet echt op. Zie je, dat is al een idee.

Het voordeel van zo’n handwerk als uittrekken is dat je dat vrij gedachteloos kunt doen terwijl je naar TV kijkt, radio luistert of met iemand anders in gesprek bent. Op de één of andere manier vind ik dat wel prettig. Mijn handen zijn altijd bezig.

Bij mij thuis was het net zo. Mijn moeder was en is nog steeds altijd met iets bezig. Dat heeft zeker ook op mij invloed gehad, en zit in de genen vermoed ik als ik naar een aantal familieleden kijk.

Er bestaat een spreekwoord:”Ledigheid is des duivels oorkussen”…

Dit stamt waarschijnlijk uit de tijd dat vrijheid en vrije tijd werden gezien als aansporing tot luiheid waarover ik las in een interessant blog van Atty Bax. Zij haalt een passage aan over ‘vakmannen’ in de Middeleeuwen. Vrouwen mochten namelijk geen lid worden van de gildes. Zij legden zich daarom toe op het werken met naald en draad. De handen van de vrouw waren toen al altijd bezig.

En weet je, ik vind dat eigenlijk ook heel erg fijn. Laat mij maar lekker met mijn handen mooie dingen maken, want ik weet: daarvoor kom ik mijn bed uit, dat is mijn ‘why’!

Maar wat zal ik gaan maken van dit uitgetrokken vest? Ik heb al wel een idee. Hoe zit het met jou, heb jij soms ook suggesties? Laat het me gerust weten, ik ben er erg nieuwsgierig naar!

 

Helly Coppens en eSeMPie

Als ontwerper, vormgever en maker met passie voor textile & graphic design, wil ik altijd mooie dingen maken. Creating with care staat daarbij voorop. Mijn zogenaamde voetprint die ik achterlaat zo klein mogelijk houden. Juist vanuit die gedachte werk ik graag met materialen die ik opnieuw kan gebruiken.

De naam eSeMPie staat voor single & slow made products. Ik maak deze SMP’s als een reactie op massa- en overproductie van kleding in onze wereld. Je vindt ze in mijn Etsy shop eSeMPie.

Wil jij ook gratis tips, inspiratie en informatie over textile design ontvangen in je mailbox? Meld je dan hier aan zodat je niets hoeft te missen!

 

Helly Coppens

Wat is Sashiko nu eigenlijk?

/0 Reacties/in , , /door

Sashiko is een borduurtechniek lang geleden ontstaan op het Japanse platteland. Sashiko (spreek uit Sasj-ko) betekent prikje of steekje. Het is een vorm van versteviging gemaakt met een simpele rijgtechniek. Meerdere lagen stof werden aan elkaar genaaid d.m.v. kleine steekjes. Met natuurlijk de mooiste laag aan de buitenkant. Zo werd versleten textiel verfraaid met verschillende motieven.

Het is alweer een paar jaar geleden dat ik, op Pinterest en Instagram, plaatjes voorbij zag komen van met de hand gerepareerde/verfraaide jeans. Ik was er toen gelijk helemaal weg van. En omdat ik zelf ook een jeans had met de nodige slijtplekken leek het me wel leuk deze techniek daarop toe te passen. Daarom nam ik mijn versleten jeans mee op vakantie en ben ik op mijn gemak bezig geweest met het uitproberen van deze techniek, die Sashiko genoemd wordt.

Hoe is Sashiko ontstaan?

Sashiko is lang geleden uit praktische noodzaak ontstaan gedurende de Edo periode (1615-1868). Stoffen werden gebruikt totdat ze helemaal versleten waren. Er is maar zeer weinig van bewaard gebleven en er zijn geen voorbeelden waaruit men de precieze ouderdom of herkomst kan afleiden.

Sashiko ontstond in Japan als een soort van huisvlijt. Om oude en versleten stoffen opnieuw te kunnen gebruiken werd deze techniek toegepast om stoffen steviger en warmer te maken. Meisjes en jonge vrouwen kregen les in Sashiko, ze leerden zo waarden zoals geduld en volharding. In de periode van het ontstaan van Sashiko was het lagere standen verboden felgekleurde kleding en grote dessins te dragen. Deze burgers mochten wel indigo stoffen gebruiken, die ruimschoots aanwezig waren. Traditioneel werd Sashiko hierop uitgevoerd met een witte katoenen draad. Op sommige decoratieve items werd met een rode draad gewerkt. Door de komst van kunstvezels en toenemende welvaart, gingen de boeren zich in het midden van de vorige eeuw anders kleden. Sashiko en het gebruik ervan zag men steeds minder, waardoor er helaas veel materiaal verloren is gegaan.

Sashiko nu

Toen het westerse quilten opkwam in Japan is Sashiko opnieuw in de belangstelling komen staan. Het is een creatieve techniek met een ontspannende en rustgevende werking, de toepassing is nu geen noodzaak meer. Vroeger werd Sashiko uitgevoerd op meerdere lagen stof. Tegenwoordig gebruikt men soms maar één laag stof of een vulling van polyester of katoenen watten. Nog steeds blijft Sashiko zich verder ontwikkelen.

Er zijn veel patronen en dessins met deze rijgsteek te vinden van makkelijk tot erg moeilijk voor gevorderden. Er bestaan twee hoofdgroepen bij de patronen. Hitomezashi staat voor losse steek Sashiko en bestaat uit rechte lijnen. De steken liggen tegen elkaar en/of kruisen elkaar. Moyozashi staat voor patroon Sashiko, patronen bestaan uit rijgsteken in ronde of rechte lijnen die elkaar nooit kruisen.

Er is niet veel nodig voor Sashiko. Vroeger werden katoen, linnen, hennep en andere plantenvezels gebruikt voor Sashiko. Het Sashiko garen is losser en bestaat uit katoen met een lange vezel, dat zorgt voor een sterke en slijtvaste draad. Je kunt ook gemerceriseerd borduurgaren gebruiken, maar dat is een duur alternatief. Sashikonaalden zijn scherp en lang en daardoor is het makkelijker rechte lijnen te maken. Langere stopnaalden kunnen ook voor Sashiko gebruikt worden. De verhouding tussen garen en naald en de dikte van de stof moet goed zijn. Soms is het beter een dunnere draad of naald te gebruiken of juist een grovere stof. Dat is een kwestie van uitproberen. Volgens de Japanse manier van naaien houdt men de naald stil en schuift men er de stof met een aantal steken tegelijk op. Bij Sashiko wordt er van de ene naar de andere kant geborduurd.

Wat mij drijft om Sashiko te gebruiken.

De kleding industrie en met name de denim industrie is na de olie industrie één van de grootste vervuilers van onze planeet. En aangezien vrijwel iedereen meerdere jeans artikelen in zijn kast heeft hangen kun je wel bedenken dat het een omvangrijke industrie is. Die vervuilende productie van denim is voor mij een belangrijke drijfveer om juist denim te hergebruiken voor nieuwe producten waarbij ik Sashiko toepas om er telkens weer een uniek item van te maken.

Wat ik ook erg leuk vind aan Sashiko is dat, wat je ook maakt, elk werk er weer anders uitziet. Het is uniek, je kunt er je eigen draai aan geven. 

eSeMPie

Als ontwerper wil ik altijd mooie dingen maken, maar ‘creating with care’ is voor mij erg belangrijk. Ik wil de voetprint die ik achter laat zo klein mogelijk houden. Juist vanuit die gedachte werk ik graag met materialen die ik opnieuw kan gebruiken, een tweede leven kan geven als het ware. Wat goed is voor onze leefomgeving is ook goed voor ons en volgende generaties.

De naam eSeMPie staat voor single & slow made products. Ik maak deze SMP’s als een reactie op massa- en overproductie in onze wereld. Je vindt ze, net als het etui op de foto, in mijn etsy shop eSeMPie.

Wil jij ook gratis tips, inspiratie en informatie over textile design ontvangen in je mailbox? Meld je dan hier aan zodat je niets hoeft te missen!

productie collectie Doerak Turkije

Mijn weg van Fast Fashion naar Slow Design

/0 Reacties/in , /door

Mijn weg van Fast Fashion naar Slow Design

“Zo, ik heb ze daar weer eens flink uit kunnen knijpen.” Vooral deze ene opmerking van een product manager die terug kwam uit een productie land was voor mij een eye opener, het betekende een koerswijziging voor mij. Op deze manier wilde ik niet langer werken.

Mijn start in de mode

Na het behalen van mijn diploma aan de Mode Academie in Rotterdam ben ik in de mode branche terecht gekomen en heb ik met veel plezier bij verschillende mode bedrijven gewerkt. Mijn eerste baan was bij een fabrikant van leren kleding, daarna ben ik bij Vilenzo, een kinderkleding fabrikant gaan werken. Om mijn horizon te verbreden ben ik vandaar uit naar een styling/ontwerp bureau gegaan. Bij deze verschillende bedrijven heb ik heel veel kunnen leren!

Bij het stylingbureau kwam ik een collega tegen waarmee het goed klikte. Door verschillende zaken die hier speelden, besloten we na ruim 1,5 jaar dat we voor onszelf wilden beginnen. We maakten de sprong in het diepe en startten in 1995 met Tc studiO. We kwamen in contact met mensen die met ons een eigen merk op wilden zetten. Zo is het kinderkledingmerk ‘DOERAK, for naughty kids’ geboren. De productie van de kinderkleding vond uiteraard verder weg plaats, omdat de kleding anders te duur zou worden. O.a. in Turkije, Tunesië, op de Balkan en in Azië werden productiepartners gevonden.

Uitknijpen

En op een gegeven moment kwam er dus een productmanager terug van een inkoopreis met de uitspraak dat zij de mensen daar flink had weten uit te knijpen om een zo laag mogelijke inkoopprijs te bedingen. Ik weet het, zo gaat dat nu eenmaal vaak in de mode. Maar toch gaf het mij geen prettig gevoel. Zo zit ik niet in elkaar. Deze opmerking zette bij mij de koerswijziging in gang. Niet lang daarna kwam er, na een periode van bijna 15 jaar, een einde aan de samenwerking tussen ons en inmiddels de eigenaar van het merk DOERAK.

Na lange tijd in de mode te hebben gewerkt had ik zin in een andere, creatieve invulling. Mijn collega en ik besloten daarna om ieder onze eigen weg te volgen.

Mottanai

De misstanden in de productie landen, maar ook de massa- en overproductie o.a. in de kledingindustrie, daar had ik genoeg van. De mode is snel en vluchtig, kleding wordt als wegwerpartikel gebruikt. Gelukkig zijn er steeds meer modebedrijven die duurzaamheid nu op hun agenda hebben staan. Bewust heb ik de kleding industrie even links laten liggen. Ik wil juist items maken met een langere levensduur, die niet weg gegooid worden na één seizoen.

De Japanse uitdrukking ‘Mottanai’, die ruwweg ‘wat een verspilling’ betekent, past helemaal bij mij. Ook op niet materiële zaken, zoals het verspillen van tijd en gedachten, is deze uitdrukking van toepassing.

Focus

Mijn voldoening en werkplezier haal ik uit het creëren van een mooi plaatje. Met een scherp oog voor detail en een erg goed gevoel voor lay-out heb ik verschillende grafische en fotografie opdrachten uitgevoerd. Afwisselend en allemaal erg leuk om te doen, tevreden klanten ook. Die grote diversiteit aan opdrachten is fijn, maar heeft natuurlijk een keerzijde. Namenlijk dat er geen focus is in een bepaalde richting. Dat gegeven houd mij de laatste tijd bezig. Want waar ligt nu mijn grootste passie, waar word ik heel erg ‘zen’ van, kortom wat doe ik het liefst? En wat past bij mij?

Textile Design

Ik heb een enorme drang om zelf te creëren, heb altijd wel ergens een handwerk/naaiwerk of iets dergelijks liggen. Met mijn handen iets maken, daar komt het wel op neer. Ik word heel blij van mooie materialen (garens, stoffen, papier), die me allemaal inspireren tot het maken van mooie spullen. (Een garen winkel is als een snoepjeswinkel voor mij!) Ook gebruikte materialen zoals versleten denim vind ik prachtig om te gebruiken. Daarbij de Japanse reparatie techniek Sashiko toepassend. Dit past helemaal in de gedachte van Mottanai.

Kenmerkend bij mijn textiel ontwerpen is het gebruik van materialen zoals wol, linnen en used (indigo) denim. Hiermee maak ik unieke, bijzondere (handgemaakte) producten van hoge kwaliteit. Het is werkelijk Slow Design, mijn eigen handschrift met de nadruk op kwaliteit, handwerk en hergebruik als antwoord op massa- en overproductie.

Creating with care, op een verantwoorde wijze mooie spullen maken met respect voor mens, dier  & milieu. Daar ga ik voor!

 

Single & Slow Made Product

De producten die ik maak zijn te koop in mijn online shop eSeMPie op Etsy. eSeMPie staat voor Single & Slow Made Product. Er worden geen series gemaakt, het zijn allemaal unieke items! Ook gepersonaliseerde items zijn mogelijk.

Wilt u ook uw bijdrage leveren aan een wereld waarin er minder afval, minder massa- en overproductie zal zijn? Koop dan, wanneer u koopt, rechtstreeks van de maker. De artikelen worden met zorg gemaakt, met respect voor mens, dier & milieu.

Ik houd van Slow design. Aandacht voor ontwerp, materiaal, details en het proces. Het vele handwerk is een garantie voor een mooie afwerking. De liefde voor het product zie je terug in het eindresultaat.

Klik hier om naar mijn Etsy shop eSeMPie te gaan. Door de aanschaf van één van mijn ontwerpen helpt u mij mijn droom te verwezenlijken en werkt u ook een beetje mee aan een betere wereld. Daar wordt u, net als ik, vast ook blij van.

 

Breien zonder plan

/2 Reacties/in , /door

Helemaal weg van een bepaald garen.

Meestal gebeurt het zo, dat ik helemaal weg ben van een bepaald garen, maar dat ik niet meteen weet wat ik daarvan wil breien. Breien zonder plan dus. Als ik dat garen toch graag wil gaan gebruiken dan neem ik daarvan wat mee. Soms ontstaat er vrij snel een idee, soms ook niet. Zo ook was dat het geval met dit prachtige, ik noem het ‘delfts blauwe’ hand geverfde garen van Wol met Verve. Het is een mooie menging van lamswol 75% met zijde 25%. Ik kocht er op een beurs 3 strengen van. Zonder al een idee te hebben wat ik daarvan kon gaan maken.

Wat voor steek wil ik gebruiken.

Omdat ik nog bezig was met een vest is het garen even blijven liggen. Maar op een gegeven moment ben ik toch begonnen met een proeflapje. Verschillende steken uitproberen en de juiste pendikte vinden. Gewoon rechttoe rechtaan dat vind ik eigenlijk te makkelijk, er moet wel een uitdaging in zitten. Uit de verschillende steken heb ik uiteindelijk dit ajour patroon gekozen om te breien.

Maar wat ga ik nu breien?

Ik dacht een mooi vestje te gaan breien en was al een stukje op gang. Maar op een gegeven moment bemerkte ik dat ik daarvoor niet genoeg garen zou hebben. Tja, dat krijg je ervan als je garen koopt zonder te weten waarvoor je het wilt gaan gebruiken. Het is niet de eerste keer dat mij dit overkomt, ik zou ervan geleerd moeten hebben… Verkeerde zuinigheid dus. Maar uiteraard ben ik niet voor één gat te vangen en heb ik toch een idee gekregen wat te breien van dit super mooie garen. Het is een triangle omslagdoek/sjaal geworden. Zoiets had ik nog niet eerder gemaakt. Het leuke hiervan is dat je begint met slechts een paar steken en steeds maak je er enkele steken bij. Je kunt dus breien zolang je garen hebt, wel worden de te breien naalden steeds langer en schiet het op het laatst wat minder op. Stiekem had ik graag nog ietsje meer garen gehad, maar het is een hele mooie omslagdoek geworden. Heel geschikt om te dragen in de zomer, zeker wanneer de avond wat koeler begint te worden.

Breien an sich

Zoals zo vaak is bezet van de zaak het einde van het vermaak. Het breien ‘an sich’ vind ik een heerlijke bezigheid. Omdat ik niet alle breisels voor mezelf kan houden, verkoop ik deze in mijn Etsy shop eSeMPie. eSeMPie staat voor Single & Slow Made Product. Nu, ik kan je verzekeren dat dit artikel ook echt single & slow made is. Uniek, van prachtige kwaliteit en rechtstreeks van de maker!

gebreide omslagdoek

Een tweede leven voor oude jeans

/0 Reacties/in , /door

Ik krijg veel energie wanneer ik oude jeans kan hergebruiken en op die manier een tweede leven kan geven. Ik houd van het materiaal en vind het echt een verspilling om jeans zomaar weg te gooien, omdat juist die jeans met versleten plekken zo mooi kunnen zijn. Een tijdje geleden ben ik begonnen met wat dingen uit te proberen en een laptop hoes was één van de resultaten. Omdat elke jeans uniek is, is ook elke laptop hoes die ik maak uniek en dat maakt deze hoezen speciaal. Ben jij ook geïnteresseerd  in zo’n single & slow made product? Dan nodig ik je uit eens een kijkje te nemen in mijn Etsy shop eSeMPie waar je meer producten kunt vinden. Misschien heb je zelf een oude jeans waar je aan gehecht bent? Ik maak er graag iets speciaals van voor je.

 

Gebruikte kleding als basis voor nieuw kussen

/0 Reacties/in , /door

Altijd ben ik op zoek naar de mogelijkheden om afgeschreven kleding en/of materialen te hergebruiken. Zo ook bij dit kussen. De voorkant is gemaakt van oude witte t-shirts die ik in reepjes heb geknipt en daarna zijn deze reepjes verweven tot een lap. Voor de andere kant van dit kussen gebruikte ik een oud sweatvest. Zowel voor- als achterzijde van het materiaal heb ik gebruikt om het geheel wat spannender te maken. De afmetingen van deze hoes zijn: 40×40 cm.

Ben je geïnteresseerd in dit exclusieve slow design handmade kussen? Ook van dit ontwerp is er maar één exemplaar in mijn Etsy shop eSeMPie beschikbaar!

Linnen in combinatie met indigo chambray

/0 Reacties/in , , /door

Voor deze kussenhoes heb ik een mooie naturel kleurige linnen gecombineerd met een indigo chambray voor de achterkant. Beide materialen waren zogenaamde ‘left overs’. Met de hand heb ik blauwe en rode stiksels aangebracht. Een mooi patroon dat ik ergens gezien had inspireerde mij bij het maken van deze kussenhoes. Gaandeweg het aanbrengen van de steken ontstond ook het ontwerp. Omdat ik het geheel nog niet spannend genoeg vond, heb ik er pas op het laatste moment ervoor gekozen om rode accenten (ook met de hand uiteraard) aan te brengen. De afmetingen van deze hoes zijn: 47×47 cm.

Ben je geïnteresseerd in dit exclusieve kussen? Omdat er door mij geen series gemaakt worden is er slechts één exemplaar in mijn Etsy shop eSeMPie beschikbaar!

linen pillowlinen pillow

Een oude, mooie en uitgeleefde jeans…

/1 Reactie/in , , /door

Van oude jeans naar hippe tas!

Deze oude, mooie en uitgeleefde jeans kon ik niet weggooien. Er valt altijd wel iets moois van te maken. Niet dat ik meteen een vast omlijnd idee had van wat het moest worden. Gewoon begonnen met de versleten plekken te repareren met de oude Japanse reparatie techniek Sashiko. Dat alleen al is zo leuk en rustgevend om te doen. Op een gegeven moment heb ik besloten om er een tas van te maken. Maar het vergde nog wel wat passen en meten voordat ik tevreden was over de lay-out van de tas. Ook vond ik dat er een voering in moest om zo de tas steviger en mooier van binnen te maken. Omdat ik nogal veel bewaar kon ik een, nog ongebruikte, linnen tas hiervoor gebruiken. Een apart opbergvakje voor je telefoon of andere zaken die je snel bij de hand wilt hebben, mag natuurlijk niet ontbreken. Het is een uniek item geworden. Ben benieuwd wat jij ervan vindt!

Second life clothes, hergebruik je oude truien!

/0 Reacties/in , /door

Heb jij ook nog van die oude truien in je kast liggen die je niet meer draagt, maar die je nog niet weg wilt doen? Herken je dit? Geef deze truien een ‘second life’ en maak er gewoon nieuwe items van! Door de truien op deze manier te hergebruiken heb je opnieuw plezier van je mooie spullen. Ik ben gewoon begonnen met het uit elkaar halen van de truien. Daarna alles op tafel uitgespreid en gekeken hoe ik alle onderdelen weer het beste tot één geheel kon maken. Tadaah, zie hier het resultaat!