week van tweedehands textiel

Week van tweedehands textiel 2020

20 t/m 27 april 2020 is de week van tweedehands textiel, een initiatief van het Leger des Heils.

 

WAAROM IS DEZE AANDACHT VOOR TWEEDEHANDS TEXTIEL NODIG?

De hele kledingindustrie is na de olieindustrie één van de grotere vervuilers van onze planeet. Daar komt bij dat er een steeds groter wordende berg textielafval ontstaat. Afval die maar ten dele kan worden gerecycled, omdat er steeds meer garens/stoffen worden gebruikt die niet afbreekbaar zijn zoals polyester, polyamide en elasthaan. Deze stoffen blijven dus als restproduct achter.

Onze wereld gaat ten onder aan onze koopzucht en overproductie als we onze mindset niet veranderen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, er kan zomaar een generatie overheen gaan. Het positieve is dat iedereen een bijdrage kan leveren aan een mooiere wereld voor de toekomst van de kinderen van onze kinderen.

“Graag wat minder koopzucht, maar hoe?”

Rond de tijd dat de Coronacrisis hier in NL uitbrak stond er een artikel in BD van Kaj Morel. (Lector New Marketing bij Avans Hogescholen in Breda) Hij beschrijft in dit artikel dat minder koopzucht alleen maar bereikt kan worden als we met z’n allen; consumenten, bedrijven en overheid de knop omzetten.

HOE IS DIT OVERSCHOT ONTSTAAN?

Eigenlijk is er een simpel antwoord op deze vraag. We produceren en consumeren veel meer dan we met z’n allen nodig hebben. Vraag en aanbod is niet in balans.

 

WAT ZIJN DE GEVOLGEN VAN ALLE OVERSCHOT VOOR ONZE LEEFOMGEVING/WERELD?

Al langere tijd wordt kleding als een wegwerpartikel behandeld. Onze kleding heeft geen waarde meer. Door steeds weer nieuwe spullen te fabriceren raken de grondstoffen van moeder natuur aardig uitgeput. 

“De economie produceert tegen de capaciteitsgrenzen van de natuur aan en eroverheen. Marktprijzen leiden zonder ingrijpen niet tot een evenwicht met de natuur.”

Dat schrijft econome Sandra Philippen eerder in BD. Interessant artikel trouwens, met als kop: “Kapitalisme nodig aan reparatie toe”. (Sandra Philippen is hoofd NL bij Economisch Bureau van ABN Amro en docent aan de Erasmus School of Economics.)

Veel kleding moet goedkoop worden geproduceerd, omdat wij hier in het Westen niet bereid zijn een hogere prijs te betalen. Als we minder aan mode onderhevige kleding kopen EN als de kwaliteit van de kleding beter is kunnen we daar langer mee doen. Maar dat moeten we wel willen met z’n allen. Ook als onze kleding duurder wordt zullen we er vanzelf wat zuiniger op worden.

Zolang mensen blijven kopen bij de grote concerns die hun productie ver weg en goedkoop hebben ondergebracht zal er weinig veranderen aan de situatie. Ook de fabrikanten dienen hun verantwoordelijkheid hierin te nemen. Er wordt veel meer geproduceerd dan nodig is, met als gevolg veel kleding in de uitverkoop en zelfs daarna blijven er restpartijen over die niemand meer wil hebben. Op de grote hoop dus…

En dan heb ik het nog niet eens over de vaak erbarmelijke omstandigheden waaronder arbeiders moeten werken.

IS ER DAN HELEMAAL GEEN BEWEGING IN DE GOEDE RICHTING?

Zeker wel! Er zijn talloze winkels en webshops die zich richten op tweedehands kleding. Misschien moet je af en toe zoeken, het loont de moeite wanneer je een pareltje ontdekt!

Op het gebied van productie strijdt de Schone Kleren Campagne voor het verbeteren van de arbeidsomstandigheden en de positie van arbeiders in de wereldwijde kledingindustrie.  I-did is een organisatie die gelooft in sociaal ondernemen en daarbij gerecyclede materialen gebruikt voor het maken van nieuwe producten. De non-profit organisatie Fair Wear Foundation maakt zich sterk voor het eerlijk produceren van kleding voor iedereen.

De Coronacrisis waarin we ons momenteel bevinden is het moment om goed na te denken hoe onze toekomst eruit moet gaan zien. Volgens trend forecaster Li Edelkoort veroorzaakt dit virus een consumptie quarantaine met enorme impact op cultureel en economisch gebied. Dat is ons inmiddels allemaal wel duidelijk, iedereen wordt erdoor geraakt. Daarom is het juist NU tijd voor verandering!

 

WAT IS MIJN BIJDRAGE?

Denim is er in vele verschillende samenstellingen en wassingen. Iedereen heeft meerdere jeans in zijn kast hangen. Sommigen hebben zelfs helemaal geen enkele andere broek. De productie van denim echter is zeer vervuilend. Het verven, de wassingen, chemische processen etc. zorgen voor ook nog eens een ongezonde situatie voor de productie arbeiders.

Als ontwerper en maker wil ik graag op een verantwoorde manier mooie dingen maken. Daarom ben ik begonnen met het hergebruiken van jeans, omdat ik denim toch wel een heel mooi materiaal vind. Zo krijgt jeans een tweede leven en is elke hergebruikte jeans er weer één minder op de afvalberg. Een belangrijke inspiratie bron bij het ontwerpen en maken van nieuwe producten zijn voor mij Japanse textieltechnieken zoals Sashiko en Boro. 

Ooit gehoord van de Japanse uidrukking Mottanai? Dat betekent ruwweg zoiets als: “wat een verspilling” en past helemaal bij mij.

 

EN JIJ, WAT ZOU JIJ KUNNEN DOEN?

 

Helly Coppens en eSeMPie

Als ontwerper, vormgever en maker met passie voor textile & graphic design, wil ik altijd mooie dingen maken. Creating with care staat daarbij voorop. Mijn zogenaamde voetprint die ik achterlaat zo klein mogelijk houden. Juist vanuit die gedachte werk ik graag met materialen die ik opnieuw kan gebruiken.

De naam eSeMPie staat voor single & slow made products. Ik maak deze SMP’s als een reactie op massa- en overproductie van kleding in onze wereld. Je vindt ze in mijn Etsy shop eSeMPie.

Wil jij ook gratis tips, inspiratie en informatie over textile design ontvangen in je mailbox? Meld je dan hier aan zodat je niets hoeft te missen! 

De geplaatste quotes in dit blog zijn afkomstig van Leger des Heils.

Een breiwerk uittrekken en hergebruiken

Pas geleden zaten we in een vakantiehuisje aan zee en hebben we echt genoten van de rust, de omgeving en onze hond. Elke dag een stuk langs de zee gelopen van de ene mooie strandtent naar de andere om daar te genieten van een lekkere cappucino of latte macchiato. Omdat onze hond op leeftijd is, kunnen we geen hele lange wandelingen meer maken. Onze Flatcoat moet op tijd rusten om ervan bij te komen. Maar dat is niet erg, ik had genoeg meegenomen om me niet te hoeven vervelen.

                  strand nieuwvliet     flatcoat

Stil zitten is niet zo mijn ding

Breiwerk, boeken en tijdschriften, een oefenschrift voor mijn brush stiften van Edding (zitten nog nieuw in de verpakking, wachtend op gebruik…), een schrift om content te schrijven voor social media. Tja, eigenlijk krijg ik een beetje keuze stress van al die opties. Natuurlijk ben ik niet aan alles toegekomen, dan hadden we langer weg moeten blijven.

Waar ik meestal en ook nu weer het meeste zin in had, was een breiwerk. Ik had een oud vest bij me om uit te trekken, een mooi garen wat de moeite waard is om te hergebruiken. En wat ik er dan van ga maken, dat weet ik nog niet. Vaak komt er gaandeweg wel een idee opborrelen. 

Het creatieve proces

Waar ik achter kwam tijdens dat uittrekken is dat het voorpand van dit machinaal gebreide vest eerst uit één stuk gebreid was en daarna doorgeknipt voor de ritssluiting. Met als gevolg dat de panden bestaan uit allemaal kortere stukjes garen. Misschien zou ik daarmee kunnen gaan weven want breien met korte draden dat schiet niet echt op. Zie je, dat is al een idee.

Het voordeel van zo’n handwerk als uittrekken is dat je dat vrij gedachteloos kunt doen terwijl je naar TV kijkt, radio luistert of met iemand anders in gesprek bent. Op de één of andere manier vind ik dat wel prettig. Mijn handen zijn altijd bezig.

Bij mij thuis was het net zo. Mijn moeder was en is nog steeds altijd met iets bezig. Dat heeft zeker ook op mij invloed gehad, en zit in de genen vermoed ik als ik naar een aantal familieleden kijk.

Er bestaat een spreekwoord:”Ledigheid is des duivels oorkussen”…

Dit stamt waarschijnlijk uit de tijd dat vrijheid en vrije tijd werden gezien als aansporing tot luiheid waarover ik las in een interessant blog van Atty Bax. Zij haalt een passage aan over ‘vakmannen’ in de Middeleeuwen. Vrouwen mochten namelijk geen lid worden van de gildes. Zij legden zich daarom toe op het werken met naald en draad. De handen van de vrouw waren toen al altijd bezig.

En weet je, ik vind dat eigenlijk ook heel erg fijn. Laat mij maar lekker met mijn handen mooie dingen maken, want ik weet: daarvoor kom ik mijn bed uit, dat is mijn ‘why’!

Maar wat zal ik gaan maken van dit uitgetrokken vest? Ik heb al wel een idee. Hoe zit het met jou, heb jij soms ook suggesties? Laat het me gerust weten, ik ben er erg nieuwsgierig naar!

 

Helly Coppens en eSeMPie

Als ontwerper, vormgever en maker met passie voor textile & graphic design, wil ik altijd mooie dingen maken. Creating with care staat daarbij voorop. Mijn zogenaamde voetprint die ik achterlaat zo klein mogelijk houden. Juist vanuit die gedachte werk ik graag met materialen die ik opnieuw kan gebruiken.

De naam eSeMPie staat voor single & slow made products. Ik maak deze SMP’s als een reactie op massa- en overproductie van kleding in onze wereld. Je vindt ze in mijn Etsy shop eSeMPie.

Wil jij ook gratis tips, inspiratie en informatie over textile design ontvangen in je mailbox? Meld je dan hier aan zodat je niets hoeft te missen!

 

Wat is Sashiko nu eigenlijk?

Sashiko is een borduurtechniek lang geleden ontstaan op het Japanse platteland. Sashiko (spreek uit Sasj-ko) betekent prikje of steekje. Het is een vorm van versteviging gemaakt met een simpele rijgtechniek. Meerdere lagen stof werden aan elkaar genaaid d.m.v. kleine steekjes. Met natuurlijk de mooiste laag aan de buitenkant. Zo werd versleten textiel verfraaid met verschillende motieven.

Het is alweer een paar jaar geleden dat ik, op Pinterest en Instagram, plaatjes voorbij zag komen van met de hand gerepareerde/verfraaide jeans. Ik was er toen gelijk helemaal weg van. En omdat ik zelf ook een jeans had met de nodige slijtplekken leek het me wel leuk deze techniek daarop toe te passen. Daarom nam ik mijn versleten jeans mee op vakantie en ben ik op mijn gemak bezig geweest met het uitproberen van deze techniek, die Sashiko genoemd wordt.

Hoe is Sashiko ontstaan?

Sashiko is lang geleden uit praktische noodzaak ontstaan gedurende de Edo periode (1615-1868). Stoffen werden gebruikt totdat ze helemaal versleten waren. Er is maar zeer weinig van bewaard gebleven en er zijn geen voorbeelden waaruit men de precieze ouderdom of herkomst kan afleiden.

Sashiko ontstond in Japan als een soort van huisvlijt. Om oude en versleten stoffen opnieuw te kunnen gebruiken werd deze techniek toegepast om stoffen steviger en warmer te maken. Meisjes en jonge vrouwen kregen les in Sashiko, ze leerden zo waarden zoals geduld en volharding. In de periode van het ontstaan van Sashiko was het lagere standen verboden felgekleurde kleding en grote dessins te dragen. Deze burgers mochten wel indigo stoffen gebruiken, die ruimschoots aanwezig waren. Traditioneel werd Sashiko hierop uitgevoerd met een witte katoenen draad. Op sommige decoratieve items werd met een rode draad gewerkt. Door de komst van kunstvezels en toenemende welvaart, gingen de boeren zich in het midden van de vorige eeuw anders kleden. Sashiko en het gebruik ervan zag men steeds minder, waardoor er helaas veel materiaal verloren is gegaan.

Sashiko nu

Toen het westerse quilten opkwam in Japan is Sashiko opnieuw in de belangstelling komen staan. Het is een creatieve techniek met een ontspannende en rustgevende werking, de toepassing is nu geen noodzaak meer. Vroeger werd Sashiko uitgevoerd op meerdere lagen stof. Tegenwoordig gebruikt men soms maar één laag stof of een vulling van polyester of katoenen watten. Nog steeds blijft Sashiko zich verder ontwikkelen.

Er zijn veel patronen en dessins met deze rijgsteek te vinden van makkelijk tot erg moeilijk voor gevorderden. Er bestaan twee hoofdgroepen bij de patronen. Hitomezashi staat voor losse steek Sashiko en bestaat uit rechte lijnen. De steken liggen tegen elkaar en/of kruisen elkaar. Moyozashi staat voor patroon Sashiko, patronen bestaan uit rijgsteken in ronde of rechte lijnen die elkaar nooit kruisen.

Er is niet veel nodig voor Sashiko. Vroeger werden katoen, linnen, hennep en andere plantenvezels gebruikt voor Sashiko. Het Sashiko garen is losser en bestaat uit katoen met een lange vezel, dat zorgt voor een sterke en slijtvaste draad. Je kunt ook gemerceriseerd borduurgaren gebruiken, maar dat is een duur alternatief. Sashikonaalden zijn scherp en lang en daardoor is het makkelijker rechte lijnen te maken. Langere stopnaalden kunnen ook voor Sashiko gebruikt worden. De verhouding tussen garen en naald en de dikte van de stof moet goed zijn. Soms is het beter een dunnere draad of naald te gebruiken of juist een grovere stof. Dat is een kwestie van uitproberen. Volgens de Japanse manier van naaien houdt men de naald stil en schuift men er de stof met een aantal steken tegelijk op. Bij Sashiko wordt er van de ene naar de andere kant geborduurd.

Wat mij drijft om Sashiko te gebruiken.

De kleding industrie en met name de denim industrie is na de olie industrie één van de grootste vervuilers van onze planeet. En aangezien vrijwel iedereen meerdere jeans artikelen in zijn kast heeft hangen kun je wel bedenken dat het een omvangrijke industrie is. Die vervuilende productie van denim is voor mij een belangrijke drijfveer om juist denim te hergebruiken voor nieuwe producten waarbij ik Sashiko toepas om er telkens weer een uniek item van te maken.

Wat ik ook erg leuk vind aan Sashiko is dat, wat je ook maakt, elk werk er weer anders uitziet. Het is uniek, je kunt er je eigen draai aan geven. 

eSeMPie

Als ontwerper wil ik altijd mooie dingen maken, maar ‘creating with care’ is voor mij erg belangrijk. Ik wil de voetprint die ik achter laat zo klein mogelijk houden. Juist vanuit die gedachte werk ik graag met materialen die ik opnieuw kan gebruiken, een tweede leven kan geven als het ware. Wat goed is voor onze leefomgeving is ook goed voor ons en volgende generaties.

De naam eSeMPie staat voor single & slow made products. Ik maak deze SMP’s als een reactie op massa- en overproductie in onze wereld. Je vindt ze, net als het etui op de foto, in mijn etsy shop eSeMPie.

Wil jij ook gratis tips, inspiratie en informatie over textile design ontvangen in je mailbox? Meld je dan hier aan zodat je niets hoeft te missen!

Linnen in combinatie met indigo chambray

Voor deze kussenhoes heb ik een mooie naturel kleurige linnen gecombineerd met een indigo chambray voor de achterkant. Beide materialen waren zogenaamde ‘left overs’. Met de hand heb ik blauwe en rode stiksels aangebracht. Een mooi patroon dat ik ergens gezien had inspireerde mij bij het maken van deze kussenhoes. Gaandeweg het aanbrengen van de steken ontstond ook het ontwerp. Omdat ik het geheel nog niet spannend genoeg vond, heb ik er pas op het laatste moment ervoor gekozen om rode accenten (ook met de hand uiteraard) aan te brengen. De afmetingen van deze hoes zijn: 47×47 cm.

Ben je geïnteresseerd in dit exclusieve kussen? Omdat er door mij geen series gemaakt worden is er slechts één exemplaar in mijn Etsy shop eSeMPie beschikbaar!

linen pillowlinen pillow

Een oude, mooie en uitgeleefde jeans…

Van oude jeans naar hippe tas!

Deze oude, mooie en uitgeleefde jeans kon ik niet weggooien. Er valt altijd wel iets moois van te maken. Niet dat ik meteen een vast omlijnd idee had van wat het moest worden. Gewoon begonnen met de versleten plekken te repareren met de oude Japanse reparatie techniek Sashiko. Dat alleen al is zo leuk en rustgevend om te doen. Op een gegeven moment heb ik besloten om er een tas van te maken. Maar het vergde nog wel wat passen en meten voordat ik tevreden was over de lay-out van de tas. Ook vond ik dat er een voering in moest om zo de tas steviger en mooier van binnen te maken. Omdat ik nogal veel bewaar kon ik een, nog ongebruikte, linnen tas hiervoor gebruiken. Een apart opbergvakje voor je telefoon of andere zaken die je snel bij de hand wilt hebben, mag natuurlijk niet ontbreken. Het is een uniek item geworden. Ben benieuwd wat jij ervan vindt!