Een breiwerk uittrekken en hergebruiken

Pas geleden zaten we in een vakantiehuisje aan zee en hebben we echt genoten van de rust, de omgeving en onze hond. Elke dag een stuk langs de zee gelopen van de ene mooie strandtent naar de andere om daar te genieten van een lekkere cappucino of latte macchiato. Omdat onze hond op leeftijd is, kunnen we geen hele lange wandelingen meer maken. Onze Flatcoat moet op tijd rusten om ervan bij te komen. Maar dat is niet erg, ik had genoeg meegenomen om me niet te hoeven vervelen.

Stil zitten is niet zo mijn ding

Breiwerk, boeken en tijdschriften, een oefenschrift voor mijn brush stiften van Edding (zitten nog nieuw in de verpakking, wachtend op gebruik…), een schrift om content te schrijven voor social media. Tja, eigenlijk krijg ik een beetje keuze stress van al die opties. Natuurlijk ben ik niet aan alles toegekomen, dan hadden we langer weg moeten blijven.

Waar ik meestal en ook nu weer het meeste zin in had, was een breiwerk. Ik had een oud vest bij me om uit te trekken, een mooi garen wat de moeite waard is om te hergebruiken. En wat ik er dan van ga maken, dat weet ik nog niet. Vaak komt er gaandeweg wel een idee opborrelen. 

Het creatieve proces

Waar ik achter kwam tijdens dat uittrekken is dat het voorpand van dit machinaal gebreide vest eerst uit één stuk gebreid was en daarna doorgeknipt voor de ritssluiting. Met als gevolg dat de panden bestaan uit allemaal kortere stukjes garen. Misschien zou ik daarmee kunnen gaan weven want breien met korte draden dat schiet niet echt op. Zie je, dat is al een idee.

Het voordeel van zo’n handwerk als uittrekken is dat je dat vrij gedachteloos kunt doen terwijl je naar TV kijkt, radio luistert of met iemand anders in gesprek bent. Op de één of andere manier vind ik dat wel prettig. Mijn handen zijn altijd bezig.

Bij mij thuis was het net zo. Mijn moeder was en is nog steeds altijd met iets bezig. Dat heeft zeker ook op mij invloed gehad, en zit in de genen vermoed ik als ik naar een aantal familieleden kijk.

Er bestaat een spreekwoord:”Ledigheid is des duivels oorkussen”…

Dit stamt waarschijnlijk uit de tijd dat vrijheid en vrije tijd werden gezien als aansporing tot luiheid waarover ik las in een interessant blog van Atty Bax. Zij haalt een passage aan over ‘vakmannen’ in de Middeleeuwen. Vrouwen mochten namelijk geen lid worden van de gildes. Zij legden zich daarom toe op het werken met naald en draad. De handen van de vrouw waren toen al altijd bezig.

En weet je, ik vind dat eigenlijk ook heel erg fijn. Laat mij maar lekker met mijn handen mooie dingen maken, want ik weet: daarvoor kom ik mijn bed uit, dat is mijn ‘why’!

Maar wat zal ik gaan maken van dit uitgetrokken vest? Ik heb al wel een idee. Hoe zit het met jou, heb jij soms ook suggesties? Laat het me gerust weten, ik ben er erg nieuwsgierig naar!

Helly Coppens en eSeMPie

Als ontwerper, vormgever en maker met passie voor textile & graphic design, wil ik altijd mooie dingen maken. Creating with care staat daarbij voorop. Mijn zogenaamde voetprint die ik achterlaat zo klein mogelijk houden. Juist vanuit die gedachte werk ik graag met materialen die ik opnieuw kan gebruiken.

De naam eSeMPie staat voor single & slow made products. Ik maak deze SMP’s als een reactie op massa- en overproductie van kleding in onze wereld. Je vindt ze in mijn Etsy shop eSeMPie.

Wil jij ook gratis tips, inspiratie en informatie over textile design ontvangen in je mailbox? Meld je dan hier aan zodat je niets hoeft te missen!